11. październik 2009

Wczoraj wieczorem wróciłem z turnusu rehabilitacyjnego w Centrum Rehabilitacji NORMAN w Koszalinie. Było jak zwykle super a nawet były niespodzianki. Ćwiczenia jak zwykle bardzo mi się podobały, Panie mnie chwaliły, ale efekty tych ćwiczeń będą widoczne za kilka dni. Na pewno lepiej chwytam w lewą rączkę różne przedmioty, nauczyłem się siedzieć po turecku, ale mam problem z nóżkami, a właściwie z przykurczami w kolankach. Pan Doktor po gruntownym badaniu powiedział, że moje przykurcze dają się ładnie odprowadzać, a to znaczy że muszę ćwiczyć bez taryfy ulgowej aby nie było gorzej, a tylko lepiej. Na początku przez dwa dni bardzo odczuwałem obciążenie stawów kolanowych i co chwilę mówiłem, że bolą kolanka. Pod koniec turnusu widać było moje zmęczenie, ale dałem radę. Również miałem zajęcia z Panią Anią, logopedą. Wiecie jaka była zdziwiona gdy usłyszała jak mówię. Pochwaliła mnie i nadal mam pracować nad poprawną wymową.

Po ćwiczeniach na sali moje ukochane dwie Panie Kamila i Ela rozpieszczały mnie. Dostawałem różne smakołyki do jedzenia, a w wolnych chwilach bawiły się ze mną. To były super chwile, dzięki którym tak bardzo nie tęskniłem za domem.

A teraz najważniejsza rzecz- po raz pierwszy w swoim życiu zostałem oficjalnie zaproszony na przyjęcie urodzinowe do Lenki (której zresztą wyznałem miłość). Lenka obchodziła swoje pierwsze urodziny. Kupiliśmy prezent i pojechaliśmy do Bajkolandu na zabawę. Było naprawdę super. Za ten gest, bo przecież nie jesteśmy rodziną, serdecznie Dziękuję. Miałem okazję pobawić się z innymi dziećmi, które są zdrowe, ale to nie przeszkadzało im bawić się ze mną. I to są moje piękne wspomnienia.

W listopadzie jak wszystko będzie dobrze pojadę znowu na turnus, ale najpierw muszę jechać na kontrolę do Krakowa mojego serduszka. I znowu będzie stres ale cóż musimy przez to przejść.